ಜೆ ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿ ಅವರು “ಸತ್ಯವು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದ ಅಥವಾ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲದ ಭೂಮಿ” ಎಂಬುದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಈ ರೀತಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ :
ಸತ್ಯವನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಯಾವುದೇ ಮಾರ್ಗವಿಲ್ಲ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಯಾವ ದೇವಾಲಯ, ಆಚಾರ, ಧರ್ಮ ಅಥವಾ ಗುರು ಕೂಡ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕವಲ್ಲ. ಸತ್ಯವು ಯಾವ ಗುರು ಅಥವಾ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ನಾವು ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಜೀವನದಲ್ಲಿ, ನಮ್ಮದೇ ಆದ ಅನುಭವಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸ್ಸು ಯಾವಾಗಲೂ ಪರಂಪರೆಯ ಬಂಧನದಿಂದ ಮುಕ್ತವಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಂಘಟನೆಯಿಂದ ಅಥವಾ ಗುರುಗಳಿಂದ ನಿರೂಪಣೆ ಅಥವಾ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವನ್ನು ಆಶ್ರಯಿಸಬಾರದು. ಸತ್ಯವು ಒಂದು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಶುದ್ಧವಾದ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ.
ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಧರ್ಮಗಳು ಅಥವಾ ತತ್ತ್ವಗಳು ಸತ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡು, ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ಸತ್ಯವು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅಂತಃಕರಣದಲ್ಲಿ, ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಬೇಕಾದುದು. ಇದು ಯಾವುದು ಯಾವುದರ ಮೂಲಕವೂ ಪಡೆಯಲಾಗದು; ಈ ನಿಜವು ಸ್ವತಃ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದುದು.
ಹೀಗಾಗಿ, “Truth is a pathless land.” ಎಂಬುದು, ಸತ್ಯವು ವ್ಯಕ್ತಿಗತವಾದ ಮತ್ತು ನೇರ ಅನುಭವದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಅರಿಯಬಹುದಾದದ್ದಾಗಿದೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.